صدیقه البرزی شنبه ۳ تیر در جمع خبرنگاران اظهار کرد: سبک زندگی سلامت رفتارهای مختلفی نظیر؛ تغذیه، فعالیت بدنی، بهداشت فردی، ایمنی رانندگی، خواب مناسب، مدیریت استرس و اجتناب از رفتارهایی چون مصرف دخانیات، الکل و مواد مخدر را در برمی‌گیرد.
وی با بیان اینکه اگر چه افراد تا اندازهای قدرت انتخاب رفتارهای سبک زندگی سلامت را دارند ولی عوامل ساختاری و بیرونی تأثیر به مراتب بیشتری بر سبک زندگی سلامت دارد، افزود: این پژوهش بر مبنای نظریه سبک زندگی سلامت “ویلیام کاکرهام” طراحی شده که خود متأثر نظریات “وبر” و “بوردیو” است.
مدیرگروه علوم رفتاری معاونت پژوهشی جهاددانشگاهی فارس و مجری این طرح اضافه کرد: جامعه آماری در مطالعه مذکور، زنان و مردان ۱۸ تا ۳۵ ساله ساکن نقاط شهری، روستایی و عشایر استان فارس بودند و پس از جمع‌آوری اطلاعات از نمونه مورد بررسی، داده‌ها توسط کارشناسان تحلیل شده است.
او ادامه داد: یافته‌های پژوهش نشان داد که الگوی کلی سبک زندگی سلامت جوانان ساکن شهر و روستا به این صورت است که زنان، جوان‌تر (نزدیک به ۱۸ سال)، افراد ساکن شهر، با تحصیلات دانشگاهی بالاتر و تحصیلات بالاتر والدین، زنان و مردان متأهل و شاغل، افراد دارای درآمد بالای خانوار و تسهیلات زندگی بیشتر و تحت پوشش بیمه درمانی از سبک زندگی بالاتری برخوردارند. همچنین جوانانی با مشارکت اجتماعی، اعتماد اجتماعی، روابط اجتماعی، صمیمیت و سرمایه فرهنگی بالاتر نیز در مقایسه با سایرین سبک زندگی سالمتری دارند.
عضو هیئت علمی جهاددانشگاهی فارس ادامه داد: در مقابل، مردان مسن‌تر (نزدیک به ۳۵ سال) جوانان ساکن روستا، با تحصیلات اندک خود و والدین، بدون همسر، بیکار، با درآمد کم خانوار، بدون بیمه درمانی و تسهیلات زندگی کمتر، با مشارکت اجتماعی، اعتماد اجتماعی، روابط اجتماعی، صمیمیت و سرمایه فرهنگی پایین‌تر دارای سبک زندگی سلامت‌محور ضعیفتری هستند.
البرزی گفت: مدل نهایی تبیین سبک زندگی سلامت جوانان ساکن شهر و روستا نشان داد که سن، جنسیت، تجربه بیماری فرد، وضع شغلی، تسهیلات زندگی، بیمه درمانی، سرمایه اجتماعی، تحصیلات فرد و والدین، سرمایه فرهنگی مرتبط با سلامت، هنجارهای مرتبط با سلامت، محل سکونت، قومیت و درآمد خانوار بر سبک زندگی سلامت جوانان تأثیر دارد.
مدیر گروه علوم رفتاری معاونت پژوهشی جهاددانشگاهی فارس افزود: نتایج بخش عشایری که به دلیل ماهیت متفاوت زندگی آن‌ها با جامعه شهری و حتی روستایی به طور مجزا مورد تحلیل آماری قرار گرفت نشان داد که زنان جوان‌تر (نزدیک به ۱۸ سال) با تحصیلات دانشگاهی بالاتر، مجرد، خانه‌دار، با درآمد بالای خانوار، دارای بیمه درمانی و تسهیلات زندگی بیشتر، دارای مشارکت اجتماعی، روابط اجتماعی، صمیمیت و سرمایه فرهنگی بالاتر از سبک زندگی سالمتری برخوردارند.
به گفته وی، مدل نهایی تبیین سبک زندگی سلامت عشایری نشان داد که سن، جنسیت، وضع تأهل، تسهیلات زندگی، بیمه درمانی، سرمایه اجتماعی، تحصیلات فرد، دسترسی به اینترنت، سرمایه فرهنگی مرتبط با سلامت، هنجارهای مرتبط با سلامت، قومیت و درآمد خانوار بر سبک زندگی سلامت عشایری تأثیر دارد. این عوامل در مجموع حدود ۲۰ درصد از تغییرات سبک زندگی سلامت عشایری را تبیین کرد.
البرزی به اهمیت آموزش و ارتقای آگاهی در زمینه سبک زندگی سلامت محور به ویژه در جامعه روستایی و عشایری اشاره و اضافه کرد: با توجه به ارتباط قوی سرمایه اجتماعی و سرمایه فرهنگی مرتبط با سلامت با سبک و سیاقی که افراد در زندگی اتخاذ می‌کنند و این سبک و سیاق می‌تواند به گونه بارزی در سلامت آن‌ها اثرگذار باشد، ضروریست که از سوی مسئولان مربوطه و سیاستگذاران، تلاش بیشتری برای تقویت و ارتقای این سرمایه‌ها انجام شود.
انتهای پیام
