به گزارش سحاب پرس، به گزارش روابط‌عمومی پژوهشگاه میراث‌فرهنگی و گردشگری، احمد‌علی اسدی سرپرست هیئت باستان‌شناسی ۵ اردیبهشت ۱۴۰۱ با اعلام این خبرگفت: «این کاوش در ادامه کاوش فصل چهارم و با هدف شناسایی چگونگی امتداد آبراهه‌های موجود در حیاط جنوبی کاخ تچر انجام شد.»
این باستان‌شناس تصریح‌کرد: «نتایج این کاوش نشانگر این بود که یک آبراه فرعی از آبراه شرقی- غربی شمال حیاط کاخ تچر جدا شده و به سمت جنوب و تا نزدیکی پیکان کاخ موسوم به اچ امتداد داشت.»
سرپرست هیئت باستان‌شناسی گفت: «در این بخش صدها قطعه سنگ دارای نقوش برجسته که عمدتا به نظر می‌رسد مربوط به پلکان اصلی کاخ اچ هستند و در دوره پسا هخامنشی به صورت عمدی شکسته و از دریچه‌های عمودی که به کف حیاط راه داشته، ریخته شده‌اند، مشاهده شد.»
اسدی با بیان‌اینکه قطعات سنگ نقوش برجسته‌دار دارای نگارهای گیاهی و انسانی هستند، خاطرنشان کرد: «دست‌کم یکی از سنگ‌های شناسایی شده دارای نوشته میخی است و در صورت کاوش کامل مجموعه سنگ‌ها احتمال برخورد با نمونه‌های کتیبه دار دیگر بسیار زیاد است.»
این باستان‌شناس افزود: «با توجه به اینکه مجموعه سنگ‌های یاد شده در روزهای پایانی کاوش مشاهد شدند و همچنین نیاز به حضور برخی اعضای متخصص به‌ویژه در حوزه کتیبه‌خوانی، کاوش این سنگ‌ها به فصل ششم آبراهه ها محول شد.»
او با اشاره به حجم زیاد قطعه سنگ‌های یافت شده، ابراز امیدواری کرد که بخشی از مشکلات و پیچیدگی‌های نمای شمالی کاخ اچ که از دشوارترین مسائل باستان‌شناختی تخت جمشید است، وضعیت روشن تری پیدا کند.
