حجت الاسلام والمسلمین دکتر ابراهیم کلانتری سه‌شنبه هشتم شهریور در دیدار با کارکنان و خدام حرم‌های مطهر احمدی و محمدی(ع) با اشاره به اینکه خداوند در آیاتی از قرآن به “غفلت” اشاره و مسلمانان را از آن نهی کرده است، آیه ۱۷۹ از سوره مبارکه اعراف را قرائت و اضافه کرد: یکی از مهمترین عوامل شکل‌گیری واقعه کربلا، همین غفلت کسانی بود که علی رغم داشتن دل، درکی از حقیقت نداشتند، با چشمانشان نور الهی را ندیدند و با گوش هایشان کلام حق را نشنیدند. و حقیقتا این به ظاهر آدمیان، از چهارپایان، گمراه تر و به معنای واقعی کلمه، غافل از خدا بودند. و آن گونه در برابر ثارالله، صف آرایی کردند و این امام همام و یاران باوفایش را به شهادت رساندند. غفلت از خدا، بزرگترین گمراهی و مهمترین عامل سقوط انسان‌ها است.
او اضافه کرد: همان طور که در ابتدای این آیه شریفه آمده است، یک عده انگار تمام تلاششان این است که به سمت جهنم و برای رسیدن به دوزخ، گام بردارند و در انجام گناه از هم سبقت می گیرند و بدتر از آن به اعمال شیطانی خود نیز افتخار و در آن ریا هم می کنند. بدا به حال این افراد که حقیقتا همان غافلان هستند. از بزرگترین گناهان کبیره، افتخار و اصرار به گناه است، بخشی از کتاب “شرح چهل حدیث” امام خمینی(رحمت الله علیه) به احادیثی پیرامون “ریا” که یکی از بدترین رضایل اخلاقی است، اختصاص دارد.
وی ضمن اشاره به دعایی از نبی مکرم اسلام(ص) با این معنی که ” خداوندا، هیچ‌گاه مرا به اندازه‌ی یک چشم برهم زدن به خود وامگذار”، خاطرنشان کرد: پیامبر اکرم(ص) تاکید می کنند به اندازه حتی یک چشم به هم زدن “طَرْفَهَ عَیْن”، یعنی کوتاه ترین زمان ممکن، حالا درنظر بگیرید کسانی را که یک عمر در غفلت هستند، اینگونه می شود که عاشورا توسط غافلان بوجود می آید و این جریان غفلت کماکان ادامه دارد.
کلانتری در ادامه به روایتی از امام محمدباقر(ع) پیرامون گفت و گوی حضرت موسی(ع) با خداوند، گفت: بستگی دارد ما فاصله مان را با خدا چگونه تعریف کنیم، انسان خودش باید ببیند آیا ذاکر است و دائما به یاد خداست و یا غافل است؟ اگر ذاکری، همنشین خداهستی و خدا هم با تو همنشین هست”أَنَا جَلِیسُ مَنْ ذَکَرَنِی” و اگر انسان غافل شد یعنی درواقع تصمیم گرفته است که از خالق خودش، دور باشد.
او ادامه داد: یک دوستی و رابطه دوستانه بر اساس معیارها و ملاک های مختلفی می تواند شکل بگیرد، دوستی هایی که بین همکاران در محیط کار هست، دوستی های خانوادگی و یا مواردی که بر مبنای وجوه مشترک اخلاقی بین دو یا چند نفر شکل می گیرد، اما والاترین و بالاترینِ آن، دوستی است که بر محور خالق و قربه الی الله، شکل می گیرد.
این استاد حوزه و دانشگاه، افزود: وقتی فردی در جایگاه متعالی مومن قرار می گیرد، خدا دوستش دارد، چون متخلق به اخلاق الهی است، چون اهل نماز و مناجات باخداست، اهل کار خیر است و نیکی و ایمان، و البته سایر انسان های مومن نیز این فرد را دوست دارند، و اینگونه، رابطه های دوستی بر محور خداوند شکل می گیرد و این ارتباط، یک ارتباط خدایی می شود، در آیه ۱۵۲ سوره بقره، می خوانیم فَاذْکُرُونِی أَذْکُرْکُمْ، پس مرا یاد کنید تا شما را یاد کنم.
انتهای پیام
