خودباوری

وقتی شما برای خود ارزش قائل شوید و به خود احترام بگذارید، این عمل مانع از اخذ تصمیمات بد که ممکن است بقیه عمر شما را تحت تأثیر قرار دهد، می شود.
روانشناسان معتقدند رکن اصلی خانواده زن و شوهر هستند که اگر روابط آنها سالم باشد فرزندشان رشد می یابد و به خودشکوفایی می رسد؛ چرا که زمینه ساز خودباوری فرد، خودباوری خانوادگی است.
باید از نخستین روزهای زندگی کودک خودباوری را در او رشد داد. محبت کردن، گوش دادن به حرف های کودک، تشویق کردن، احترام گذاشتن، کمک به رشد احساس استقلال، همگی باعث رشد خودباوری در کودک می شود. همه والدین فرزندان خود را دوست دارند؛ اما مهم آن است که کودکان یقین حاصل کنند که والدینشان آنها را دوست دارند؛ زیرا این حس برای رشد اعتماد به نفس ضروری است.
البته منظور از این گفته این نیست که کودکان در محبت غرق شوند؛ بلکه کافی است آنها را با گفتار و کردار خود مطمن ساخت که دارای ارزش هستند.
رابطه استقلال و عزت نفس، بسیار آشکار و انکار ناپذیر است. اتکای کم تر و ارزش قائل شدن برای شخصیت خود، یکی از نشانه های استقلال کودک است.
خانواده، مدرسه، گروه همسالان، گروه مذهبی، گروه ورزشی و.. عامل بالقوه ای در ایجاد حس هویت، ارزشمندی و هدف دار بودن در کودک به وجود می آورد. در این میان مدرسه یکی از تاثیرگذارترین عوامل در عزت نفس، استقلال و خودباوری فرد است.
وقتی نوجوانی از خودباوری برخوردار باشد، بهتر می تواند زندگی کند، با دیگران ارتباط برقرار کند و فردی خلاق و پویا باشد. در نتیجه آسیب پذیری او کم تر می شود. چنین فردی احساس مسئولیت می کند و خود تصمیم می گیرد که به دیگران در صورت لزوم کمک کند.رفتارهای نامناسب خود را مورد بازنگری قرار داده و سعی می کند آنها را به شکل مطلوبی تغییر دهد. در خانواده ای که صمیمیت و مهربانی وجود دارد، نوجوان می تواند هم ثبات خود پنداری و خودباوری خود را حفظ کندو هم باعث تغییرات مطلوب در شخصیت خود شود.
همچنین با اطمینان به شخصیت خود، به رویارویی با مشکلات برخیزد. این احساس توانمندی و خودباوری از او شخصیتی فعال و خلاق می سازد و او را در برخورد با مشکلات و گرفتاری ها از دچار شدن به یاس و ناامیدی رهایی می بخشد
گردآورنده : زهرا رهبر- مشاور و مددکار اجتماعی کلانتری ۱۱ شهرستان سپیدان