روابط عمومی؛ مشارکت کارآمد، اعتماد اجتماعی

سحاب پرس، اگر روابط عمومی را سامان‌دهی ارتباط بدانیم و به جایگاهش در سازمان واقف باشیم بر کارکرد مدیریتی او نیز صحه گذارده و آن وقت از نقش مشورتی و تأثیرگذارش در پیشبرد اهداف سازمان بهره می‌بریم و مگر قرار است دیگر چه اتفاقی در این حوزه بیفتد تا بدانیم که باید ساخت‌های سنتی و نگاه عوامانه به این حوزه را شکست و از این رهگذر با به رسمیت شناختن هویت او و پذیرش این نکته که سیطره‌اش بر جامعه اطلاعاتی سازمانش، فرصت‌های خوبی را می‌آفریند، کمک کنیم تا بتواند در شبکه جهانی ارتباطات، بی‌مانعی بر سر راه ارتباطی، با آزادی عملکرد به تولید و انتشار اطلاعات و اخبار دست بزند. در همین راستا، در ادامه به مواردی اشاره می‌شود که به نظر می‌رسد عدم توجه به آن، می‌تواند مانعی باشد برای رسیدن سازمان و به‌طور ویژه کارکنان، کارشناسان و مدیران روابط عمومی به مقصود و هدف مطلوب:
– در حوزه تولید محتوا هنوز نگاه به روابط‌عمومی، نگاهی سنتی است و تولید محتوای رسانه‌ای بیشتر بر تولید خبر و انتشار آن در رسانه‌های مکتوب و روزنامه‌ها متمرکز است در حالی که روابط‌عمومی در سطح جهانی به سمت آنلاین، سایبر و دیجیتال پیش رفته و لزوم بیش از پیش این تغییر احساس می‌شود؛ انتشار محتوا در فضای وب و سایت‌های خبری ضروری به نظر می‌رسد که یکی از شاخص‌های روابط‌عمومی هوشمند استفاده مناسب و به‌موقع از شبکه‌های اجتماعی و مخاطب‌محوری است که از مهم‌ترین و حرفه‌ای‌ترین موضوع‌های روز در حوزه ارتباط رسانه‌ای به شمار می‌‎رود و خوب است که مدیران ارشد دستگاه به آن توجه بیشتری داشته باشند.
-با مجازی شدن ارتباطات به واسطه توسعه‌ی بی‌حد و حصر فناوری‌های اطلاع‌رسانی و دریافت پیام و تسلط ارتباطات فراگیر مجازی بر زندگی بشر، جایی خواندم که مطرح شدن مفهومی به نام «انسان مجازی» دور از ذهن نیست. به مشکلاتی که این فضا ایجاد کرده و می‌کند هم کاری نداریم اما این فضا ایجاب می‌کند تا سازمان‌ها با بهره‌گیری از رسانه‌های فرامدرن به توسعه ارتباطات الکترونیکی در سطح درون و برون سازمان رو بیاورند.
– در این روزگار با توجه به حوصله و زمان در دسترس مخاطب، تولید محتوای تصویری و صوتی اهمیت بیشتری پیدا کرده و روی آوردن به این سمت و سو که تا حدودی هم گام در این راه نهاده‌ایم، نیازمند صرف هزینه بیشتر است.
آنچه که در موارد متعددی گریبان‌گیر روابط عمومی‌ها شده، بزرگ‌نمایی رسانه‌ای، بی‌توجهی به مخاطبان و کم‌توجهی به رعایت الگوها و استانداردهای خبرنویسی و رسانه‌نگاری در سایت‌های خبری و شبکه‌های اجتماعی است که روابط عمومی را از هدف اصلی دور کرده و در اغلب موارد آنچه که منتشر می‌شود هیچ مشکلی را از مخاطب حل نکرده و هیچ چیز به او اضافه نمی‌کند و در واقع مخاطب حلقه مفقوده این زنجیرست. در این زمانه تبلیغ‌های مستقیم و زیاده‌گویی‌های رسانه‌ای کارکرد سابق را ندارد و به نوعی به ضد تبلیغ بدل شده است.
رفع این مشکل نیازمند هم تعریف حرفه‌ای از سوی روابط‌عمومی و تدوین و ابلاغ آن و هم پایبندی مدیران ارشد سازمان و مدیران کل به این استانداردهاست تا خروجی‌های رسانه‌ای سازمان به سمت رویدادمحوری حرکت کند.
-انعکاس اخبار مناسبتی چالش دیگری است که روابط عمومی را از تولید خبر دور کرده است. معتقدم بخش عظیمی از آنچه در سایت‌ها منتشر می‌شود خبر نیست و روابط عمومی تولید کننده آن نیست. در واقع روابط‌عمومی مطلبی را تنظیم و ویرایش می‌کند و بعد دست به انتشار می‌زند و همین درگیر شدن با این نوع محتواست که او را از تولید خبر به معنای حرفه‌ای دور کرده در نتیجه محتوای مناسبی برای تغذیه رسانه‌های جمعی، تبلیغ اثربخش و بلند آوازه‌تر کردن نام سازمان از سوی روابط‌عمومی تولید نخواهد شد. یادمان باشد روابط‌عمومی البته خبرنگار نیست مشاوری است که باید از او، توانش و تخصصش برای پیشبرد اهداف و اقناع افکار عمومی استفاده شود.
– در حوزه ارتباطی، اعتقاد بر این است که خروجی‌های رسانه‌ای نباید به تریبونی برای معرفی، تبلیغ و بزرگ‌نمایی اشخاص و افراد داخل و خارج سازمان تبدیل بشود. برای رسیدن به آنچه که مطلوب است در این زمینه همراهی مدیران ضروری است. توجه به این نکته به پیشبرد اهداف روابط‌عمومی کمک می‌کند و نگاه صاحبان فن و استادان این حوزه به روابط‌عمومی را به سمت و سوی مثبت تغییر می‌دهد.
با این همه، روابط عمومی ضرورتی بنیادین است و کاستن از نقش او در یک سازمان، تحقق اهداف را مختل کرده، ارتباط دو سویه مردم و سازمان را تحت تأثیر قرار داده به سمت و سوی بی‌اعتمادی و منازعات ارتباطی پیش می‌برد.
باور کنیم که روابط عمومی عنصر اصلی تصمیم سازی ست و شگفتا که هنوز در جامعه مدیریتی، افرادی به این قابلیت مهم واقف نیستند و از قدرت تصمیم سازی و تأثیر روابط عمومی بر تصمیم گیری و توفیق سازمان غافلند.