اکثر فرهنگ ها و مذاهب به شدت خودکشی را نهی کرده اند، اما در اقلیتی از فرهنگ ها خودکشی پدیده ای موجه از نظر اجتماعی به شمار می رود.
بروز افکار و رفتار خودکشی تحت تاثیر عوامل چند گانه و پیچیده ای است، از جمله عوامل زیست شناختی مانند توارث و کمبود سطح سروتونین مغز، عوامل روانشناختی مانند افسردگی و اضطراب و عوامل محیطی مانند بلایای طبیعی، از دست دادن نزدیکان، ورشکستگی و مواردی از این دست، اما از سویی دیگر خوشبختانه یک سری عوامل باعث کاهش خطر بروز خودکشی می شود؛ از جمله داشتن اعتقادات مذهبی، ازدواج، روابط خانوادگی پایدار و داشتن فرزند، داشتن شغل مناسب، کاهش استرس های اجتماعی و غربالگری و درمان اختلالات روانی.
به طور کلی می توان گفت با تلاش برای ارتقای این فاکتورها در برنامه ریزی های کلان می توان تا حد زیادی خطر بروز خودکشی را کاهش داد.
*دکتر «سید علی دستغیب» عضو هیات علمی گروه روانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی شیراز
