پیش از این اگر به نقاط گردشگری نظیر ارگ کریمخان زند سر می زدیم می دیدیم که برخی آمده اند با حکاکی روی گچ های اتاق های این بنا، نام خود و شهرشان به همراه نام همراهان و تاریخ روی بنا حک می کردند، این اقدام که در اصطلاح «وندالیسم» خوانده می شود، در همه جا دیده می شود.
روی سنگ های حافظیه شیراز هم مدتی پیش این اتفاق رخ داده بود، حتی اگر نگاه به گذشته کنید کاشفانی که در هر بار از قسمتی از تخت جمشید را کاوش می کردند، اسامی خود را می نوشتند البته این موضوع یک کار نادرست بوده اما به خاطر جبر زمانی و نبود امکانات ثبت شاید راه دیگری متصور نبودند که پیام خود را به محققان نسل بعدی برسانند؛ اما نوشتن اسم یک فرد بازدیدکننده جز یادگاری برای خودش به درد هیچ بخشی از تاریخ نمی خورد.
امسال با هدف اینکه جلوی این وندالیسم در اماکن گردشگری شیراز گرفته شود و مسافران نوروزی نظرات خود را در مورد شیراز ثبت کنند، دیوار یادگاری با عنوان «روی دیوار شهر یادگاری بنویسم! برای شیراز برای مردم شیراز» در گذر حافظ قرار گرفت، که به گفته همه صاحب نظران جلوی یادگاری نویسی روی آثار تاریخی را حد زیادی می گیرد، مهدی پارسایی، سرپرست معاونت گردشگری و امور زیارت استانداری فارس یکی از مهمترین خواص این دیوار یادگاری را مقابله با وندالیسم عنوان کرد.
به گفته محمدحسن اسدی، شهردار شیراز دیوار یادگاری‌هایی که هر کدام از مسافران از هر استان نظر و خاطرات خود را در آن می‌نویسند، بسیار ارزشمند است، جملاتی که راجع به شهر شیراز به کار برده‌اند، واقعا قابل توجه است و از معاون فرهنگی درخواست می‌کنم که این دست نوشته ها گردآوری و به صورت یک کتاب تهیه کنند، این نقطه نظرات مردم و کسانی که به شیراز می‌آیند، برای ما بسیار مهم است.
سید ابراهیم حسینی، رئیس شورای اسلامی شهر شیراز هم این دیوار یادگاری را یک کار ارزشمند و مانا عنوان کرد و گفت: پس از جمع آوری بازخوردها می توان نظرات مردم و کسانی که به شیراز سفر کرده اند را جویا شد.
مسعود زارعی، رئیس ستاد عالی نظارت خدمات سفر شورای اسلامی شهر شیراز با یادآوری این مطلب که افراد دوست دارند که نامی از خود و شهر خود به یادگار بگذارند که این دیوار نگاری بسیار کار خوبی بود، گفت: دیوارنگاری جاذبه داشت و یک کار بسیار خوب بود و مردم دنبال کلمه می گشتند که رقابت کنند و بهترین نظر را در مورد شیراز داشته باشند.
محمدعلی چوبینی هم در این رابطه گفت: این دیوارنگاه دل نوشته های مسافرین برای شیراز و مردم شیراز است و به نوعی نظر سنجی متفاوتی برای مسافرین عزیز محسوب می شود و پس از بررسی های نهایی به صورت کتاب چاپ خواهد شد.
علی نیری، با اشاره به اینکه دیوار یادگاری در گذر حافظ مورد استقبال مهمانان نوروزی قرار گرفت، گفت: این دیوارنگاری به گونه ای طراحی شده بود که هر فرد به عنوان نماینده ای از خانواده خود مراجعه می کرد و پس از ثبت نام برگه ای تحویل می گرفت و نظر خود را در مورد شهر شیراز می نوشت و در استان مربوط به خود می چسباند که هر روز صبح و عصر در ۲ نوبت مطالب دیوارنگاری جمع آوری و در پاکت هر استان قرار می گرفت.
رئیس اداره گردشگری سازمان فرهنگی، اجتماعی و ورزشی شهرداری شیراز گفت: این مهم ۲ مزیت داشت که ابتدا به صورت حدودی تعداد افرادی را به ما نشان می داد و دوم اینکه کدام استان ها بیشترین فراوانی را داشته و حضور یافته اند.
وی گفت: در مجموع به نزدیک به ۳۰۰ هزار یادگاری از ۲۹ اسفند ۱۴۰۳ تا ۱۲ فروردین ۱۴۰۴ روی دیوار یادگاری ثبت شده است و در کنار مردم خونگرم استان فارس، استان های آذربایجان شرقی، تهران، اصفهان، خراسان رضوی بیشترین آمار را داشته اند و پس از بررسی و چک کردن تمامی یادگاری‌ها، آن‌ها را به یک کتاب یادگاری تبدیل خواهیم کرد که نمایانگر دیدگاه مردم در مورد شیراز باشد؛ همچنین، این کتاب شامل آمارهای خروجی است که می‌توانیم به دست آوریم و به ما کمک می‌کند تا بفهمیم بیشترین دیدگاهها راجع به شیراز چیست.
مهدی از اراک در این دیوار یادگاری نوشته بود، «پرچم شیراز همیشه بالاست، شهر تمیزی دارید»؛ فردی از قزوین نوشته بود «مردم شیراز با صفا هستند وقتی برای جای پارک به مشکل برخوردیم، یک شیرازی جای خودش را به ما داد تا ماشین خود را پاک کنیم».
سه برادر از همدان به نام های علی، محمد و امیر ضمن تعریف از دیوار یادگاری آن را یک کار جذاب خواندند؛ یک فرد که دستخط خوبی هم نداشت نوشته بود «حیف که روزهای سفر تمام می شود و شیراز زیبا را باید ترک کنیم.»
آنجا پر بود از این نوع دست نوشته ها، حتی برخی ها دیوار یادگاری را با دیوار آرزوها یکی کرده بودند و آرزوی خود را نوشته بودند، برخی هم خیلی کوتاه از نقاطی که بازدید کرده بودند نوشته بودند.
این دیوار یادگاری که هر روز ۲ مرتبه پر و خالی می شد، همه دل نوشته ها و یادگاری هایی بود که از مسافران نوروزی برجای ماند آنان که می خواستند اسم خودشان و استان شان را در شیراز به نوعی ثبت کرده باشند و یادگاری نوشته باشند، «خوشا شیراز و وضع بی مثالش – خداوندا نگهدار از زوالش» در مقابل حافظیه اشعار حافظ پیرامون شیراز را می نوشتند و در دیوار یادگاری می چسباندند، کار خلاقانه ای که به قول نوروزی، یکی از کارکنان شهرداری لاهیجان ایده دیوار یادگاری را بسیار خلاقانه دانست و گفت: من از پنجم فروردین این ایده را در لاهیجان اجرایی خواهم کرد.
فردی از گیلان نوشته بود: «سلام مردم رشت به شیراز؛ واقعا مردمی دوست داشتنی دارید کیف مدارکم را گم کرده بودم اما مردم مهربان شیراز آن را یافته و به من رساندند، دمتان گرم»
یک فردی در دیوار یادگاری ضمن تشکر را شهردار شیراز درخواست کرده بود با توجه به نبود پارکینگ مناسب در این اطراف، پارکنیگ هم در این محدوده ساخته شود.
خانم و آقایی اهل کلاردشت مازندران که فرهنگی هم بودند بسیار از زیبایی و تمیزی شهر تعریف کردند و گفتند: «نظرات خود را پیرامون زیبایی و تمیزی شهر شیراز در دیوار با مردم به اشتراک گذاشته ایم.»
فردی از تهران نوشته بود «آنچه همه خوبان دارند، شیراز یکجا دارد» و در نهایت یک فردی از استان فارس با شعری از سعدی شیرازی ختم کلام کرده بود «چه مصر و چه شام چه بر و چه بحر – همه روستایند و شیراز شهر».
یکی از افراد ضمن ذکر نام حرم های مطهر که مشرف شده بود، نوشته بود: «شیراز از همه داشته های فرهنگی، ادبی و مذهبی غنی است و کاش می توانستم در شیراز زندگی کنم.»
