وجود امنیت و از آن مهمتر احساس امنیت در جامعه، به علل و عوامل زیادی بستگی دارد و نمی توان تنها از یک زاویه به این مقوله مهم نگاه کرد.
وقتی امنیت پایدار و توسعه یافته ای در یک جامعه شکل می گیرد، بدون شک همه عوامل ایجاد کننده این امنیت به خوبی و درستی وظایف خود را انجام داده اند تا به این نقطه مطلوب رسیده باشد.
تک تک افراد جامعه از جمله مسئولان نهادها و دستگاه های مختلف می توانند در ایجاد امنیت نقش مهم و موثری داشته باشند، هر چند که در حال حاضر وظیفه اصلی تأمین امنیت داخلی کشور بر عهده نیروی انتظامی است ولی همه خوب می دانیم که تا همه عوامل دست به دست هم ندهند، امنیت مطلوب حاصل نخواهد شد.
با وجود همه فداکاری ها و ایثارگری های شبانه روزی مأموران نیروی انتظامی برای حفظ و ارتقاء امنیت، تا زمانی که این اقدامات با همراهی و همکاری مردم همراه نشود، قطعا بی اثر و یا حداقل کم اثر خواهد بود.
به عبارتی دیگر، “اجتماعی سازی” افراد جامعه در حفظ و ارتقاء امنیت مقوله ای بسیار مهم است که باید بیش از پیش مورد توجه قرار گیرد و در شرایط کنونی و با پیشرفت همه جانبه در زمینه های مختلف ، باید به سوی اجتماعی سازی افراد جامعه پیش رفت تا شاهد مثمر ثمر واقع شدن اقدامات ناجا در راستای حفظ و ارتقاء امنیت جامعه باشیم.
تجربه نشان داده است که هر گاه اقدامات دشمنان و معاندان بر علیه ناجا با همراهی و تأیید مردم همراه نشده است، بی اثر مانده و زمانی که مردم با اقدامات و عملکرد نیروی انتظامی همراه و همسو شده اند، اثرات بسیار مطلوبی از خود به جای گذاشته است.
در حالی که در کشورهای غربی از جمله آمریکا، همانگونه که در رسانه ها می بینیم پلیس با برخوردهای بسیار شدید و خشن با افراد اقدامات خود را انجام می دهد، پلیس ایران اسلامی با “اقتدار توام با مهربانی و رأفت اسلامی” رفتار می کند و در راه امنیت مردم حتی از شیرین ترین سرمایه زندگی یعنی “جان” خود نیز می گذرد.
در کجای دنیا سراغ دارید که پلیس آن کشور با کمترین امکانات و بدون هیچگونه چشم داشتی، در عرصه های مختلف همواره آماده به کار باشد و در راه ارتقاء امنیت مردم شب و روز نشناسد؟
در کجای این زمین پهناور سراغ دارید که فرمانده پلیس، شخصا” وارد یک موضوع گروگانگیری شده و در حالی که قانون نیز به او و نیروهایش اجازه شلیک به سوی فرد گروگانگیر را داده باشد، ساعت ها به صورت تلفنی و حتی رو در رو با یک فرد قاتل متواری سخن بگوید و بدون کوچکترین آسیبی او را وادار به تسلیم و فرد گروگان گرفته شده را آزاد کند؟
این اقدام سردار “رهام بخش حبیبی” فرمانده انتظامی استان فارس در جریان یک گروگانگیری در شهر شیراز، در واقع اقتدار توام با رافت و مهربانی پلیس را در عمل نشان می دهد تا جایی که تحسین همه آحاد جامعه را در پی داشته و حتی متهم دستگیر شده نیز به تمجید از این اقدام فرمانده می پردازد.
در حوادث و رویداد های مختلف کشور از جمله بلایای طبیعی و … کارکنان نیروی انتظامی پیشاپیش همه دست یاری مردم را می گیرد و به کمک افراد آسیب دیده و بی بضاعت می شتابد.
همه این موارد و صدها و شاید هزاران مورد دیگر را که کنار هم قرار دهیم، می بینیم که پلیس جمهوری اسلامی ایران در راه اجتماعی سازی افراد جامعه و همچنین مردم داری و کسب رضایت مردم، قدم هایی موثر برداشته است هر چند که برای رسیدن به حد مطلوب هنوز راهی طولانی در پیش است و واقعیت امر این است که این موضوع باید بیش از پیش و به صورت کارشناسی شده مورد توجه قرار گیرد.
بدون شک، اقدامات این چنینی از سوی مأموران نیروی انتظامی باعث افزایش اعتماد مردم به پلیس شده و نتیجه آن عدم مقابله با پلیس در جامعه می شود.
در نتیجه این اقدامات، اعتماد مردم نسبت به کارکنان ناجا بیش از پیش افزایش خواهد یافت و در این صورت است که می توان گفت مردم با پلیس همراه و همگام می شوند و در انجام مأموریت های روزانه، یاری گر و پشتیبانی قوی و محکم برای ناجا خواهند بود.
از سویی دیگر افراد جامعه نیز باید قانون را خوب شناخته و طبق آن در جامعه رفتار کنند تا هم حس قانونمنداری انان افزایش یافته هم پلیس بتواند به راحتی با قانون شکنان برخورد داشته باشد.
در نتیجه اینکه؛ “اجتماعی سازی” افراد جامعه به صورت قطع و یقین حمایت های آنان از پلیس در هنگام اجرای دستورات قانونی را در پی خواهد داشت و در این مسیر، حفظ و ارتقاء امنیت جامعه که از وظایف اصلی و ذاتی جامعه است، به خوبی و با همراهی و هماهنگی مردم تحقق خواهد یافت.
نویسنده : سروان مسلم احمدی- خبرنگار پایگاه خبری پلیس فارس
