سدیم موجود در نمک، به عنوان کاتیون اصلی خارج سلولی، نقشی اساسی در حفظ تعادل اسید و باز، تنظیم حجم پلاسما، انتقال پیام‌های عصبی و کارکرد مناسب عصبی ـ عضلانی بدن دارد.
توصیه بر آن است که کل نمک مصرفی روزانه افراد (شامل نمک آشکار و پنهان)، کمتر از ۵ گرم باشد. لازم به ذکر است که به سبب فقر شدید ید در آب و خاک کشور ما و همچنین وجود ناخالصی‌های فراوان، از جمله فلزات سنگین در منابع نمک، میزان اندک مصرفی روزانه باید از نوع یددار و تصفیه شده باشد. با تمام این احوال، میزان مصرف نمک در کشور ما ۲ تا ۳ برابر مقدار مجاز برآورد شده است.
نتایج تحقیقات و بررسی‌های علمی نشان داده که دریافت زیاد نمک، علاوه بر افزایش فشار خون، اثرات زیانبار دیگری نظیر افزایش احتمال بروز سکته قلبی، سرطان معده و آسم را نیز به همراه دارد. همچنین، مصرف زیاد نمک سبب جدا شدن کلسیم از استخوان‌ها و دفع آن از ادرار می‌شود و از همین‌رو زمینه‌ساز بروز پوکی استخوان می‌شود. بنابراین، برای کاهش خطر پوکی استخوان، مصرف نمک باید کاهش یابد.
در حال حاضر برخی از تولیدکنندگان اقدام به تهیه نمک‌های کم سدیم کرده‌اند که در آن‌ها، بخشی از کلرید سدیم با کلرید پتاسیم جایگزین شده است. اگرچه اینگونه نمک‌ها برای برخی افراد و بیماران از جمله مبتلایان به فشارخون بالا مناسب است، هرگز نمی‌توان مصرف آن‌ها را برای عموم جامعه توصیه کرد. چرا که استفاده از این نوع نمک برای برخی بیماران، از جمله مبتلایان به بیماری‌های مزمن کلیه که مصرف پتاسیم در رژیم غذایی آن‌ها باید محدود باشد، بسیار زیانبار است.
این نکته از آن نظر حائز اهمیت است که تنظیم تعادل پتاسیم یکی از وظایف اصلی کلیه است و در بیماران کلیوی، امکان دفع پتاسیم اضافی خون به طور کامل فراهم نیست. بنابراین، مصرف منابع پتاسیم از جمله نمک‌های حاوی کلرید پتاسیم، برای این بیماران مناسب نیست. به همین منظور برای جلوگیری از خطرات احتمالی مصرف نمک‌های پتاسیم، مصرف آن‌ها باید با نظر و تجویز پزشکان صورت گیرد و توزیع این نوع نمک نیز بهتر است از طریق داروخانه‌ها انجام شود.
انتهای پیام
