به گزارش سحاب پرس و به نقل از رادیو طبیعت، کشاورزی در ایران به‌دلیل داشتن تنوع اقلیمی و خاکی، از گذشته دارای اهمیت ویژه‌ای بوده است. اما با رشد جمعیت و افزایش نیازهای غذایی، فشار بیشتری بر روی منابع طبیعی وارد شده است. یکی از اصلی‌ترین مشکلات، استفاده بیش از حد از آب‌های زیرزمینی است. در دهه‌های اخیر، کشاورزان با حفر چاه‌های عمیق و برداشت بی‌رویه از منابع آبی، سطح آب‌های زیرزمینی را به‌شدت پایین آورده‌اند که این موضوع سبب بروز خشکسالی ویرانی اکوسیستم‌های آبی شده است.
علاوه بر این، استفاده از کودهای شیمیایی و سموم دفع آفات در حوزه زراعت و باغداری به آلودگی خاک و آب‌ها انجامید. این آلودگی نه‌تنها به سلامت انسان آسیب می‌زند، بلکه به‌طور مستقیم بر کیفیت محصولات کشاورزی نیز تأثیر می‌گذارد. در مناطق کشت‌وکار اصلی، وجود مواد شیمیایی در خاک باعث کاهش حاصلخیزی زمین و از بین رفتن تنوع زیستی می‌شود.
در صنعت دامداری نیز، مشکلاتی نظیر تولید گازهای گلخانه‌ای و آلودگی‌های محیطی ناشی از تجمع فضولات دامی وجود دارد. دامداری‌های صنعتی به‌دلیل نگهداری تعداد زیادی دام در فضاهای محدود، می‌توانند با افزایش آلودگی آب و خاک، شرایط زندگی موجودات دیگر را به خطر بیندازند. همچنین، بلای طبیعی همچون سیل و زلزله نیز به‌واسطه تغییرات اقلیمی ناشی از شیوه‌های ناپایدار کشاورزی تشدید می‌شود.
به‌سادگی می‌توان گفت که وضع موجود نیازمند توجه جدی و اصلاحات اساسی است. راهکارهایی مانند استفاده از تکنولوژی‌های نوین آبیاری، کشاورزی پایدار و کشت محصولات مقاوم می‌تواند به کاهش مشکلات زیست‌محیطی کمک کند. همچنین، آموزش کشاورزان در زمینه شیوه‌های کم‌مصرف و دوستدار محیط زیست، نقش مؤثری در حفظ منابع طبیعی و پایداری اکوسیستم‌ها خواهد داشت.
در نهایت، حفاظت از محیط زیست و استفاده بهینه از منابع طبیعی، مسئولیت همگانی است. اصلاح نگرش‌ها و فرهنگ‌سازی در جامعه برای توجه به مسائل زیست‌محیطی، می‌تواند به‌عنوان گامی نخستین در جهت رسیدن به کشاورزی پایدار و حفظ تنوع زیستی مورد توجه قرار گیرد.
